आँख पर है पर्दा, पर नही वो अंधा.

काही क्षण न कळणारे

आणि काही न वळणारे

आयुष्याचंही असंच असतं. काही बाबतीत आपणास काहीच कळत नाही आणि काही बाबतीत कळत असतं पण मनाला पटत नाही म्हणून वळत नाही असं काहीसं आयुष्य आपण जगत असतो. काही बाबी आपणास आवडल्या तरी त्या मिळत नाहीत. कुबेराचा खजिना समोर असला तरी दारावरचा सेवक मात्र सेवकच असतो. आणि असच काही मला वाटतं ते औरंगाबादेत गुलमंडीवर अगदी सुपारी हनुमान मंदिराच्या दारासमोर बसणा-या त्या बिपीन दलाल बाबत.

हा बिपीन दलाल कोण.. सहाजिक असा सवाल. या मार्गावरून जाणा-या प्रत्येकानं त्याला बघितलं आहे. नजरेसमोर असूनही नजरेआड राहणारा हा बिपीन इथं अनेक वर्षांपासून लौटरी विकतो. मला जसं आठवतं तसं हा बिपीन न चुकता या ठिकाणी दिसतो. आणि अनेकांनी त्याच्याक़डून तिकिट घेतलेलं आहे.

लॉटरी हे दहा रूपयात मिळणारं दहा लाखांचं स्वप्न असतं आणि हे विकणारा बिपीन त्यामुळेच मला सपनोंका सौदागर भासतो..त्यातही मला आश्चर्य वाटतं ते अनेकांना स्वप्न दाखवणारा हा बिपीन स्वतः मात्र काहीच बघू शकत नाही. अंध असून आयुष्याचं आव्हान त्यानं सकारात्मक मनानं स्वीकारलय हे नक्कीच कौतुकास पात्र आहे. बिकट परिस्थितीत आयुष्य काढणा-या हा बिपीनकडे बघितल्यावर छोट्या कारणांसाठी आयुष्याचा राजीनामा देत आत्महत्त्या करणा-यांची किव आल्याशिवाय राहत नाही.

आयुष्य साधं सोपं आणि सरळसोट येतच नाही. संघर्ष.. दुःख...वेदना.. आनंद. हा भावनांचा पसारा हा सोबत येत असतो. हा सारा पसारा न नाकारता आला क्षण जगणं आणि त्यात आयुष्य शोधणं ज्याला सहज जमतं त्याला आयुष्यात कमी त्रास होत असतो. आपण आयुष्यात किती सकारात्मक विचार करतो आणि किती जणांना सकारात्मक ऊर्जा देतो हा विचार आपण करायला हवा.

काय चालू आहे असं विचारल्यावर ... काय वैताग आहे किंवा काय त्रास आहे अशी प्रतिक्रिया देणारे आसपास किती आहेत हा विचार आपण कधी केला आहे का... मी मजेत आहे असं बोलत स्मितहास्यानं बोलण्याची सुरूवात करणारे किती आहेत हे देखील आठवून पहा..सकारात्मक बोलणारी व्यक्ती त्याच पद्धतीची ऊर्जा इतरांना देत असते. बिपीनकडे बघितल्यावर अशीच ऊर्जा मलाही मिळते.

अंध असल्याने त्याला स्वप्न दिसतात की नाही हे माहिती नाही मात्र दहा रूपयात दहा लाखांचं स्वप्न तो विकतो... आपण काय घेतो... शेवटी माझ्यासाठी त्याचा तो सकारात्मक ऊर्जेचा स्रोत महत्वाचा आहे. म्हणूनच गुलमंडीवर गेल्यावर बिपीन कडून एक तरी तिकीट घेणे हा माझा अनेक वर्षापासूनचा उपक्रम राहिलेला आहे...

क्या बेचा उसने ये ना सोचों यारों..

क्या आपने पाया यह जरूरी है...

जिंदगी सिखाता है ये बंदा हमें..

भूल कर अपनी सारी मजबुरी है..

आँख पर है पर्दा, पर नही वो अंधा..

यारो.. अपनी आँख खोलना जरुरी है

प्रशांत दैठणकर      १५ सप्टें.-११