तिचं येणं पावसाच्या सरीसारखं होतं.. भावनांच्या तापलेल्या मातीवर प्रितीचे ते चार थेंब म्हणजे मंदसा मृत्तिकांगंध देणारा शिडकावा होता.. ते आसूसलेलं मन .., क्षणार्धात ते चार थेंब आत्मसात झाले अन् त्या अनामिक प्रक्रियेतून बाहेर पडलेला दरवळ मनात घर करुन राहिला होता.
भारलेल्या अवस्थेत आपण कधी जवळ आलो ते कदाचित दोघांनाही कळलं नाही.. प्रित अशीच असते.. तिच्यासारखी....अबोल.. तिला शब्द सूचत नसतात असं नाही तर ते शब्द मांडायचे कसे असं वाटत असतं.. !
प्रेम.. तुमचं आमचं सेम.. नाही मित्रा जा पाडगावकरांना जाऊन सांग.. इटस् डिफरंट.. असतं .... तिची भेट झाली त्याच्या आधी असं काही एकदा झालं होतं.. ते देखील यापेक्षा वेळं आणि काळ वेगळा असल्यानं वेगळं होतं. प्रेमाची अनुभूती इतकी खोलवर वार करते हे जाणवतं असं प्रत्येक क्षणी होत नाही.
कॉलेज डेज.. सुहाने दिन (अन् दिवानी राते) त्या अलेक्झांडर बेलचे आभार मानावेत तितकं कमी आहे. त्यानं शोध लावल्याने आज फोन आयुष्याचं अनिवार्य `एक्स्टेन्शन ` झालय.. चॅट ऑन एसएमएस किती चांगलं.. नाहीतर दोन भेटीतला काळ जगणं अवघड होतं.. अशक्य होतं.. हॉरिबल.. ! चॅटस् आणि त्यांचं पारायण .. अर्थात जीएनएसडब्लू ( म्हणजे गुड नाईट स्वीट ड्रीम्स ) असा संदेश झाल्यावरचं. या आजच्या लाईफचं एक्स्टेन्शन अनिवार्य आहे ते यासाठीच माय-बापाला त्याचं टेन्शन आलं ही बाब निराळी.
प्रेम.. ऍ़टीट्यूड आणि ऍ़प्रोचच बदलून टाकतं हे मात्र खरं.. ग्रुपमधून कॉमेंट आली.. नाही तर काय यार बघ ना त्याच्याकडे.. साफसूफ राहणे सफाचट दाढी आणि पर्सनालिटी छान दिसावी म्हणून मिट्रीवाला ` क्रु`कट करुन फिरणारा तो आज खांद्यापर्यंत रुळणारे केस घेऊन फिरतोय.. खरच लव्ह चेंजेस लाईफ.
प्रशांत दैठणकर
No comments:
Post a Comment